Vlak voor de Kerst kwam Bjork terug
Bjork, de gepensioneerde speurhond narcotica van wijlen Désirée Doedse geniet van haar pensioen. Het verhaal van Désirée en Bjork is bijzonder.
Désirée was een vrouw die altijd voor een ander klaar stond. Ze wilde een bijdrage leveren aan een betere maatschappij. Ze diende twee keer bij de Koninklijke Marine. Zij was beroepsmilitair tijdens Combat Missie Operation Enduring Freedom (OEF), op twee missies rondom het Arabisch Schiereiland. Ook diende ze in vredesmissies en zag ze met haar wapengroep toe op de drugstransporten in het Caribisch gebied. Désirée voer mee op de Fregatten HR. MS Van Nes enHR. MS Van Galen. Na vier jaar moest zij verder in de burgermaatschappij. Naast haar passie voor het varen bij de Marine wilde ze ook graag werken met honden. Dat heeft ze eerst bij de Politie geprobeerd. De functies als hondengeleider bij de Politie zijn schaars, om in aanmerking te komen duurde Désirée uiteindelijk te lang. Ze ging verder in de bewaking, eerst zonder hond maar al snel kreeg ze haar eerste surveillance hond. Na werkervaring te hebben opgedaan kwam Désirée uiteindelijk bij een particulier beveiligingsbedrijf terecht, Het Twickelerveld, waarvan het personeelsbestand voornamelijk bestaat uit Veteranen en zeer gekwalificeerde honden voor uiteenlopende beveiligingsopdrachten.
Désirée werkte daar uiteindelijk met drie honden: Bjork (MH), Boedha (DH) en Sita (DH) respectievelijk NDD, EDD en TDD*. Na haar overlijden in februari 2017 werden de honden de volgende dag al opgehaald, om in rust de traumatische ervaring te verwerken. Haar partner, Marco, bleef alleen achter. Het was stil in huis zonder Désirée en de drie honden. Een verdrietige periode volgde. Maar in december 2017, vlak voor de kerst, gebeurde er iets moois. Bjork kwam terug naar huis. Bjork had negen jaar gewerkt als speurhond verdovende middelen. Ze was inmiddels 10 jaar oud. Het was tijd voor haar pensioen. Het moment dat Bjork haar poot over de drempel zette van wat eens het huis van Désirée en Marco samen was, bleek een emotioneel en onvergetelijk moment. Het was alsof er weer een stukje van Désirée terugkwam. Bjork werd met alle liefde ontvangen.
Marco vertelt:
‘Bjork heeft een mooi verhaal. In haar actieve dienstperiode was haar geleider, Désirée, mijn vriendin. Voordat we een relatie kregen, was ik bijna dertig jaar met haar bevriend. In die periode zijn we nooit tot elkaar gekomen. Gedurende onze relatie is Désirée, met haar drie honden, bij mij ingetrokken. Naast mijn huis is een garage waarin twee kennels zijn ingericht voor de honden. Bjork was altijd al binnen, zij was naast werkhond ook huishond. Aanvankelijk wilde Désirée niets met drugs of drugshonden te maken hebben. Door negatieve ervaringen in haar omgeving met drugs wilde ze daar ver van wegblijven. Geld-, explosieven- of tabakshonden hadden haar voorkeur. Haar werkgever overtuigde haar “je kunt op deze manier juist een vuist maken tegen drugs, een bijdrage leveren in het uit de handel halen ervan”. Ze ging overstag en met Bjork heeft ze veel bijzondere vangsten gedaan. In februari 2017 kwam Désirée te overlijden. Nadat de honden waren opgehaald, was het ineens oorverdovend stil in huis, mijn vriendin weg, haar honden weg, onze passie weg.
Tijdens onze relatie hadden we al snel besloten dat twee van de drie honden na hun werkzame leven hun pensioen bij ons mochten slijten. Dat wilde ik graag zo houden, maar als alleenstaande en fulltime werkend is het lastig om twee honden te hebben. Zo vlak voor de kerst van 2017 ging die wens toch in vervulling. Bjork was weer bij mij.
Ik had al ervaring met honden, eerder had ik een terriër-achtige hond, Nickey. Hij werd vijftien jaar oud. Ik had hem meegenomen van een camping in Frankrijk. Hij is als pup bij mij gekomen, en oud en blind bij mij gestorven.
De andere hond van Désirée, Boedha, woont bij de ouders van Désirée. Hij is sinds medio 2018 bij hun ondergebracht en geniet van zijn pensioen. Sita was in 2017 vier jaar oud en nog vol actief als TDD inzetbaar. Een hond met een zeer actieve houding. Altijd bereid het maximale uit haar speurtocht te halen. Ze werd binnen het bedrijf ingezet bij een andere geleider, daar dient ze vandaag de dag nog in haar functie.
Beide honden, Bjork en Boedha, zijn en blijven eigendom van de werkgever. Wij hebben de dieren slechts in bruikleen voor eigen kost en rekening. Er wordt met enige regelmaat naar de honden geïnformeerd. Entingen en dierenartsbezoeken gaan vaak in overleg. Voeding voor de hond kan, via de werkgever, voordelig ingekocht worden. Ik heb niet voor de hond hoeven te betalen. Niet in dit bijzondere geval, maar ook niet bij andere honden die onder “normale” omstandigheden worden ondergebracht. Inmiddels heb ik bemiddeld bij vier andere herplaatsingen voor pensioenhonden. Dat is dankbaar om te doen.
Het grote voordeel van deze honden is dat zij gewend zijn om duidelijke commando’s op te volgen, vaak één lettergreep. Ze zijn soortgericht sociaal, en indien zo ingezet ook sociaal naar mensen. Ze springen niet tegen je op en ze bijten niet. Ze zijn beschermend naar hun omgeving, daar hoor je als baas wel alert op te zijn. Het blijven honden. Hoe sociaal ook, hoe goed getraind, als je als indringer het terrein oploopt kun je onaangename waarschuwingen krijgen. Bjork kan heel goed los uitgelaten worden. Ze luistert uitstekend, met haar speeltje, de Kong, in haar bek is ze de perfecte wandelhond. Eenden, zwanen, andere honden en katten ziet ze lopen maar reageert daar niet op. Om haar speurgedrag te blijven motiveren doe ik regelmatig zoekspelletjes met haar. Ik verstop de Kong of verberg beloningssnoepjes. Vooral tijdens de spreekbeurten van mijn kinderen op school, is dit een veel gebruikt onderwerp. De klas vindt het heel bijzonder om een hond zo bezig te zien. En ik vind het fijn om zo met Björk bezig te zijn. Het voelt alsof het mij nog met Désirée verbindt.
Kortom, Bjork is echt een maatje, en soms is zij een troost. Als ze mee gaat naar mijn werk, ligt ze lekker onder mijn bureau. Ze kan ook prima alleen thuisblijven. Ze heeft haar plek op de bank waar ze het liefst, op de rug met haar poten in de lucht, geniet van haar rustige, welverdiende oude dag. Ze kan vaak vrij de tuin inlopen of lekker binnen blijven, net wat haar het beste uitkomt. Kwaadwillenden wens ik veel succes… Dat zullen ze hard nodig hebben, want deze oude dame kan zich nog prima redden.
Désirée was bestuurslid van het eerste uur van het Politie Veteranen Platvorm. In de geest van Désirée ben ik als vrijwilliger aangesloten bij het VST (Veteranen Search Team). VST is een stichting met ANBI-status en houdt zich bezig met het zoeken naar vermiste personen met een urgentie, in samenwerking met, en in opdracht van de Politie. Het is handwerk dat voornamelijk gebeurt door ervaren (ex)militairen met veelal een Veteranen-status. Ik was voorheen penningmeester maar vervul nu de functie van sponsorbegeleider in. Ik zorg ervoor dat onze sponsoren zien dat hun geld goed besteed wordt en dat onze portemonnee gevuld blijft. Een dankbare taak, minstens zo dankbaar als het zorgen voor Bjork.’
HOE HET ALLEMAAL BEGON
‘Het was rond het jaar 1992 dat ik Désirée voor het eerst ontmoette. Zij viel mij direct op. Jong en onervaren bleef ik op afstand. We waren met vrienden en zonder dat we het van elkaar wisten stond mijn kameraad al bij haar en niet veel later waren zij een stel. Ik was te laat. Ons leven ging door, aan beide kanten maakten we gelukkige en minder gelukkige tijden mee. Maar bijna 30 jaar lang hielden we af en aan contact en spraken we elkaar of kwamen we elkaar tegen. Totdat ik haar totaal onverwacht in Moerdijk in een winkelcentrum zag lopen. “Dees, jij hier?” Hoe dan… Haar reactie was net zo verbaasd.
Zij was daar om verbandmiddelen te kopen voor een schaafwond op haar hand. Ik was er voor een broodje bij de lokale supermarkt. Anderhalf uur later liepen we naar buiten met een afspraak ‘we gaan snel weer iets leuks doen’. We waren single en nu was eindelijk het moment daar…
Na een paar leuke uitjes, waarin ik haar steeds thuis bracht en we samen met de honden liepen, heb ik haar verteld wat ik voor haar voelde. Ze was verbaasd, want zij had haar gevoel door nare ervaringen diep begraven. Maar ze was wél blij. En zo heb ik steen voor steen, samen met haar, de muur afgebroken. Désirée maakte mij trots als ik naast haar liep! Ze gaf me het gevoel van fierheid. Maar gestaag kwam ik tot de ontdekking dat er in deze geweldig mooie en dappere vrouw meer beschadigingen in haar fundament zaten dan dragelijk was. We praatten veel over haar ervaringen, al kostte het haar moeite om dit te delen. Vertrouwen geven was moeilijk geworden. Na twee jaar met mooie herinneringen maar vooral veel gesprekken, huilen en vechten, wist ik haar bij de hulpverlening te krijgen. In januari 2017 werd haar urgentie erkend. Ze gunde de hulpverlening slechts twee gesprekken, op 30 januari en op 3 februari. De volgende afspraak op 7 februari heeft ze niet gehaald. Haar profielfoto ging op zwart, haar statusmelding werd een vlakke lijn en op 6 februari trof ik haar aan. Levenloos…
Na de nodige ondersteuning van mijn trouwe vriendenkring en genoeg therapie om mezelf weer te vinden, kijk ik terug op een relatie met een dijk van een griet. Met alle mooie herinneringen die ik koester, weet ik dat m’n meisje nu haar rust heeft. Ze heeft geen angst meer, geen pijn, geen onzekerheden. Ze was zo dapper, zo sterk, zo bijzonder… haar adembenemende glimlach zal mij altijd bijblijven.
Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan, iemand is pas echt dood als ze niet meer herdacht wordt. Ze zal dus altijd een deel van mijn leven zijn.
Désirée was Veteraan en voor mij is zij dat nog steeds. Zij was niet iemand met een trauma door haar inzet als militair, maar wel met een trauma door hoe mensen haar behandeld hebben. Veteraan of niet, wees lief voor elkaar! Ik steek onze Veteranen een hart onder de riem, en vraag iedereen met een Vet [veteraan] in zijn of haar omgeving dat ook te doen. Gewoon een beetje extra opletten. Deze bijzondere groep mensen verdient aandacht. Geef ze steun en vertrouwen als ze het zwaar hebben, zorg dat ze iemand hebben om op terug te vallen. Wees vooral trots op onze strijders voor vrede en vrijheid!’
-.-
Veteranendag RTL Nieuws, interview Désirée Doedse – YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=dlU0UVAB5no
Tekst: Marco Koper en Isabel Sanders / Foto’s: archief Désirée Doedse, Marco Koper
NDD: Narcotic Detection Dog
EDD: Explosive Detection Dog
TDD: Tabacco Detection Dog
Vlak voor Kerst kwam Bjork terug
Gepubliceerd: KNPV, De Politiehond, december 2019
