Van biotechnisch laborant tot meervoudig kampioen in hondensport
-Non-Fictie- (in opdracht geschreven levensverhaal)
Tekstfragmenten
In de provincie Zeeland opende ik voor het eerst mijn ogen. Het was 1956. Over mijn vroege jeugd is zoveel te vertellen, dat ik er voor kies het over te slaan. De tijdlijn voor dit levensverhaal start rond 1970.
Wij woonden in Asten, Noord Brabant. Ik was een jaar of veertien. Tegenover ons woonde een fokker van Boxers. Als er een nest geboren werd, hielp ik. Hele nachten zat ik bij de werpkist. Voor al mijn werk en toewijding beloofde de eigenaar van de kennel mij een witte Boxer. Witte Boxers werden in die tijd nog ingeslapen en natuurlijk vond ik dat zielig. Nest na nest werd er geen witte Boxer geboren. Uiteindelijk besloot de fokker mij een gele Boxer te geven. Een reu. Ik noemde hem Joris. Door familie omstandigheden kon ik Joris niet houden. Ik moest hem afstaan en dat was vreselijk. Rond mijn achttiende kreeg ik mijn eerste eigen hond. Een kruising Duitse Herder x Bouvier met gecoupeerde oren. Hij had het uiterlijk van een echte Bouvier. Ik noemde deze pup Koos, naar mijn toenmalige vriend waar ik net verkering mee had. Ik woonde toen in Hilversum en ging met mijn pup in een groentekistje achterop de fiets door het bos. Daar was de Bouvier Dressuur Groep Hilversum waar ik nu nog steeds lid ben. Ik werd uitgenodigd om met de puppytraining mee te doen. Dat deed ik. Helaas mocht mijn hond daar geen examen doen, omdat hij een kruising was. De NBG, waar dat wel kan, was er toen nog niet. Aan de overkant van de weg zat een KNPV vereniging. Daar waren kruisingen wel welkom om examen te doen. Koos werd toen hij ‘keuringsklaar’ was verkocht aan een bewakingsdienst. In die tijd kocht ik de stamboomhond ‘Prinses Anja’, een verwaarloosde teef waar ik medelijden mee had. Ik lapte het twee jaar oude hondje op en voelde dat er meer in deze hond zat. Mijn intuïtie werd beloond: Prinses Anja won niet alleen eerste prijzen op shows maar was ook een goede werkhond. Met haar liep ik mijn eerste wedstrijden in de VH/IPO wereld.
Ondertussen was ik met Koos getrouwd. Tot op de dag van vandaag wonen we in Oud-Loosdrecht. Ik werkte als laborant op de Universiteit van Amsterdam en later in het Tropenmuseum, eveneens in Amsterdam. Werken met honden was voor mij een grotere uitdaging dan het uitvoeren van mijn vak als laborant. Koos gaf mij de vrijheid om mijn kennis en kunde over honden in het algemeen en Bouviers in het bijzonder uit te bouwen. Na het behalen van meer dan 250 certificaten in dertig jaar tijd, is Koos mijn grootste fan! Hij staat mij bij in alles wat ik doe in de hondensport.
Mijn prijzenkast staat in de receptie van ons hondenhotel. Regelmatig geef ik bekers en andere behaalde prijzen aan goede doelen, omdat de kast te klein is. Iedereen die voor het eerst bij ons komt en de prijzenkast ziet, is onder de indruk. Zelf sta ik daar niet meer bij stil. Ik heb een reeks ordners waarin ik de certificaten bewaar. Een aantal hangt aan de wand naast de prijzenkast. Ik heb Combinatie Wedstrijden (wedstrijden waarbij speuren wordt vervangen door show) met meerdere honden gewonnen. Vier maal Nederlands Kampioen IPO3. Uranie werd in 2003 Nederlands en Duits IPO3 Kampioen, dit is niet eerder door een Bouvier gescoord. Ook is Uranie Wereld Kampioen bouviers IPO3 2004 in Zwitserland geworden. Chewbaka werd in 2007 Wereld Kampioen IPO1&2 in Duitsland en was Vice Wereld Kampioen IPO3 in 2010 in Tsjechië. Mijn kennel won de Fokkers Trofee van de Nederlandse Bouvier Club in 2002 en in 2003. In 2006 won ik de titel ‘Bouvier trainer of the year’.
Een recente ervaring die ik hier wil noemen is het Nederlands Kampioenschap op Eerste Paasdag 2014. Ik won. Het was een mooie dag, prima weer voor de wedstrijd. Van Loosdrecht naar Klundert in Noord-Brabant is een lange rit. Los van het NK vond ik het leuk om iedereen weer even te zien en te spreken. Ik keek uit naar een gezellige dag en dat was het ook. Het speuren was in de ochtend. In het begin van de middag appèl. Halverwege de middag waren wij aan de beurt met manwerk. Nadat later in de middag ‘Montoya’, een nestbroer van Mister, op het veld was geweest waren de uitslagen duidelijk. Hoe het voelde? Tja… als een grote voldoening. Zeker omdat dit de derde opeenvolgende generatie is waarmee ik het NK gewonnen heb. ‘Mister Nyra’, roepnaam Mister, was eerder al Jeugd Wereld Kampioen IPO1&2 in Denemarken.
Langere versie van “Vrouwen in de hondensport” is gepubliceerd in: ‘Hondensport & Sporthonden’ mei 2014, www.hondensport.com