-NON-FICTIE- (in opdracht geschreven levensverhaal over MS)
Benen van elastiek
Tekstfragmenten:
Tijdens een bedrijfsuitje ontdekte ik het. Een dagje Efteling. Man en kinderen mochten mee. De modezaak waar ik werkte telde acht medewerkers. Ik was er begonnen op de zaterdagen. Al snel kon ik meer uren werken. Dat was nodig, want de autorijschool van mijn man maakte een slechte tijd door. Crisis. Daar waar vroeger de kinderen hun rijbewijs mochten halen, zat nu een hiaat. Niet meer op hun achttiende maar later pas. Veel later, als zij het zelf konden bekostigen. Dan pas. Voor ons betekende dit minder inkomsten. De extra uren bij ‘Prima Donna’ zoals de zaak heette, waren welkom.
Zorgvuldig deed ik de boodschappen. Wasmiddel bij de ene supermarkt, brood bij de andere. Boodschappen deed ik voornamelijk op de fiets. Aanbiedingen hield ik scherp in de gaten. Voor een oude dame in de straat deed ik strijkwerk. Ik rekende 50 cent per rok en 70 cent voor een blouse. Meer wilde zij niet betalen. Al met al konden we het net rooien. We waren gelukkig. Onze dochters hadden plezier. Ze deden hun best op school. Annechien, de jongste, haalde goede cijfers. Loes was een flierefluiter die liever spijbelde. Twee uitersten. Ze zijn beste maatjes met elkaar. Er is harmonie in ons gezien.
Het gebeurde op het moment dat ik in de achtbaan, Joris en de Draak, stapte. Dat ging mis. Ik viel languit. Gewoon opstaan was niet mogelijk. Het was alsof mijn benen van elastiek waren. Ik snapte het niet. Dacht dat het door de drukte en spanning van die dag kwam. Ik maande mijzelf me niet aan te stellen. Probeerde het nogmaals. De achtbaan kon niet vertrekken. Het was gênant dat iedereen op mij moest wachten. Loes hielp mij, maar het lukte haar niet me overeind te krijgen. Manlief en Annechien waren al ingestapt. Zij snelden terug naar mij. Een EHBO-medewerker was vrijwel direct ter plaatse, een rolstoel werd gehaald. Later in het ziekenhuis, na een aantal tests, werd de diagnose gesteld: Multiple Sclerose.
Mijn baan verloor ik, maar daar ben ik overheen. Nu werk ik vanuit huis. Klanttevredenheidsonderzoeken per telefoon. Daar waar anderen het opgeven, ga ik door. Het schijnt dat ik een vriendelijke stem heb en mede daardoor mensen overhaal hun ervaringen te delen. Ik stuur nieuwe medewerkers aan. Standaard zijn er twee nieuwkomers die ik begeleid. Kortgeleden werd ik gevraagd intrede te doen in de ondernemingsraad. Ik hoefde niet lang na te denken. Mijn leven heeft meer diepgang gekregen na het openbaren van mijn ziekte.
MS beperkt me, maar heeft er ook voor gezorgd dat ik anders tegen zaken aankijk.