Lente - Isabel Sanders

Lente

Lente, belofte voor de zomer! Aankondiging voor de mooiste tijd van het jaar. Koning winter is wederom schaakmat gezet. Fluitende vogels en ontspruitende takken vervoeren ons naar zonnige tijden. Massaal krijgen we de lente in onze bol. Cupido schiet zijn pijlen af, onderweg naar niets maar nieuwsgierig naar avontuur op het amoureuze vlak. Geïnspireerd door pasgeboren lammetjes in de wei en de vroege voorjaarszon.
Cabriolet’s, boten, motoren en fietsen worden van stof ontdaan. Afslankcentra vieren hoogtij. De knapperds onder ons maken zich op voor een seizoenlang flaneren.
Vitamine-D die de zon ons opdient, wordt dankbaar afgenomen. In 1912 lanceerde de Duitse chemicus Casimir Funke deze internationale term, vitamine, voor iets dat wij, tot op de dag van vandaag, krijgen toegediend. Als de behoefte van koeien aan jong gras, de wens van een reiger voor verse vis en de drang van een bij naar nectar, zo werkt de voorjaarszon op ons.

De winter versus de zomer. Een hoer versus een heilige. Lente als voorportiek van de zomer. Als de overgang van een uitgestrekte draf naar een volle galop. We gaan ontslakken, joggen, scrubben en zetten geld opzij voor een nieuwe zomergarderobe.

Ik geniet volop van een lange voorjaarswandeling door de dorpjes van Waterland. Zuiderwoude, Broek in Waterland, Monnickendam. De lente lacht met een knipoog naar de zomer. Het eerste kievitsei is weken terug al gevonden, merries worden gedekt om volgend jaar hun veulens ter wereld te brengen. De natuur om ons heen is volop in leven en als logisch gevolg doen wij mee. Zij die lijden onder een winterdepressie kunnen opgelucht ademhalen. Drie seizoenen lang maken dipjes weinig kans.

Zonnige zondagmiddag, begin april. In Monnickendam geniet ik van de aanblik van prachtige boten. Een indrukwekkend jacht meert aan, onder de bemanning bevindt zich een goed verzorgde vrouw met een verbitterd, afgeleefd gezicht. Haar zonnebril is van een duur Frans merk waarvan de naam voor elke eenvoudige boerenpummel niet is uit te spreken, zonder hem ooit een keer te hebben gehoord. Verbazingwekkend constateer ik: hoe mooier en groter het jacht, hoe ontevredener het gezicht van de eigenaar. De luxe van het schip staat niet garant voor de mate van het plezier. Het tegendeel lijkt waar. Zingend vaart een man voorbij in een oude sloep. Vrouw, kind, hond en picknickmand sieren het schamele vaartuig. Ontspannen blijdschap straalt van hun gezichten.

Aan gewoon gelukkig zijn hangt geen prijskaartje. Het bewijs kwam zojuist voorbij.