Dichtbij
‘Heb je het al gehoord?’
‘Huh… wat?’
‘Huisuitzetting op gerechtelijk bevel, nummer 15. Hij had al lange tijd zijn hypotheek niet betaald.’
‘Nummer 15! Dat is mijn buurjongen Frank, dat meen je niet. Wanneer…’
‘Gistermiddag.’
Ik slik, loop rood aan en krijg een brok in mijn keel. We zijn op de zesde verdieping, de lift stopt, mijn benedenbuurman en brenger van het slechte nieuws stapt uit.
‘Fijne dag!’ roept hij over zijn schouder voor de liftdeur weer sluit. Ik kon niets meer uitbrengen en zou zeker geen fijne dag hebben. Waarom heeft Frank het mij niet verteld? Ik wist dat hij zijn baan kwijt was, maar hij deed klusjes en liet nooit iets blijken over geldproblemen.
Bloemencorso in Noordwijk zonder Frank: waardeloos.
Het is vrijdagavond, bijna 22:00 uur. De bloemenparade staat klaar, het is koud. Ik sta op het balkon en kijk naar binnen bij nummer 15. De woning is ontruimd, betonnen vloer, gaten in de muur en kleurverschil waar zijn zelfgemaakte megagrote schilderij van de zee hing. Ik voel tranen uit onmacht.
De meisjes in de praalwagens van het bloemencorso zwaaien naar alle toeschouwers. Voorgaande jaren zwaaiden Frank en ik altijd terug. Frank zwaaide overdreven naar meisjes die hij leuk vond en daar konden we samen om lachen. Het enige dat er nog staat, op zijn verder lege balkon, is een vergane strandstoel. Voor het eerst geniet ik niet van het bloemencorso zoals voorheen. Ik mis Frank en voel de pijn die hij gevoeld moet hebben toen zijn appartement ontruimd werd. Hij zei regelmatig verknocht te zijn aan deze plek. Nu is het hem op brute wijze afgenomen. Eerst zijn baan en nu ook nog zijn veilige plek waar hij zo graag was.
Ik mis het geluid van je sokken over mijn houten vloer als je wel eens aankwam, zomaar, voor de gezelligheid. Ik mis de verhalen over je avonturen in het weekend, als je tot diep in de nacht was wezen stappen. Ik mis je aardbeien met slagroom die we op het balkon bij de avondzon aten.
Een van de laatste praalwagens komt voorbij. Dansende mensen op ‘Strawberry fields forever, living is easy’. Niet voor jou, Frank. Niet als je weg gereorganiseerd bent. Niet als je huis door de bank in beslag genomen is. Dan is living niet easy.
Dit soort drama kende ik alleen uit de media. Nu komt het wel heel dichtbij.
© Isabel Sanders
