-NON-FICTIE-
NAUTISCH VERHAAL / Koopvaardijverhaal
Tekstfragmenten:
VAN MATROOS TOT KAPITEIN
We stonden achter het Centraal Station en zagen de “Jagersfontein”, langzaam voortgesleept door de boten van Goedkoop. Ik was diep onder de indruk van de bedrijvigheid op het IJ, de enorme zeeschepen en de voor mij nieuwe nautische wereld. Mijn besluit stond vast: later ga ik naar zee.
We voeren op de Rijn, naar boven heet dat in schipperstaal, de Zeeuwse wateren, de Eems, naar België, en natuurlijk in het binnenland. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik wilde steeds verder weg en na drie jaar was ik op de binnenvaart uitgekeken. Er wordt wel eens laatdunkend over de binnenvaartschipperij gesproken maar voor mij was het een uitstekende leerschool.
BERMUDA DRIEHOEK: BRAND AAN BOORD!
Na drie maanden verlof ging ik in Waterford, Ierland, aan boord van de veeboot m.s. “Normand Express” van rederij Vroon in Breskens. Ik vond het geen uitdaging om op een koeienboot te varen. Meestal zat ik op drogelading schepen en vriesboten. Ik zou op een nieuw vriesschip gaan varen maar deze werd pas over twee maanden door de IJsselwerf opgeleverd. Verlofdagen had ik niet meer. Ik moest twee maanden overbruggen op de “Normand Express”. De stuurlieden op veeschepen waren vaak boerenzoons en hadden verstand van vee, ik nauwelijks. Eerder had ik een aflosreisje op een paardenboot gemaakt van Klaipèda naar Le Treport. Verder reikte mijn ervaring met vee niet. Vroon is groot geworden in het veetransport over zee. Veeschepen zijn er in allerlei soorten en maten. Er zijn tankers en passagiersschepen omgebouwd tot Livestock Carrier waar wel 100.000 schapen op konden.
Toeval of niet, ongeveer 300 mijl zuid van de Bermuda’s hebben we machinekamerbrand gehad. Om even na achten ’s morgens, ik lag net te kooi, werd mijn hutdeur open gegooid en de Chileense Assistent WTK schreeuwde in het Spaans: “Fuego! Fuego!” Ik realiseerde me dat de hoofdmotor gestopt was en hoorde een vreemd gebrul. Ik schoot als een haas in mijn kleding en rende achter de Assistent WTK aan. Bij de stalen toegangsdeur naar de MK stond een aantal bemanningsleden. Ik deed de deur open en keek tegen één grote vuurzee aan. Niemand had nog enig idee wat de oorzaak was en wat er nu precies brandde. Ik rende naar de brug waar de kapitein al een Mayday had uitgezonden.
HURRICANE OF CYCLOON, WINDKRACHT 13-
Na een voorspoedige reis, onderbroken door het bunkeren van brandstof in de Braziliaanse haven Recife, kwamen we in december in Lourenco Marques aan. Ongeveer de helft van het vee werd hier gelost, de andere helft ging naar Nacala in het noorden van Mozambique. Tussen deze twee havens kregen we te maken met een cycloon. We hadden hem al in de gaten want de barometer hing te vloeken aan de wand. Op de radio hadden de veeartsen gehoord dat er een cycloon in de buurt zat. Inmiddels verscheen aan de hemel de zo kenmerkende bewolking als er een cycloon in de buurt is; radiërende cirrus en altocumulus. Wij probeerden de cycloon te ontwijken, maar uiteindelijk kregen we de volle laag over ons heen. De Cubaanse veearts en zijn assistent waren angstig, als Cubanen wisten zij als geen ander wat een cycloon betekende. Zij waren zeeziek en kwamen hun kooi niet uit. Op het hoogtepunt van de cycloon ben ik in overleg met de ouwe (kapitein) de ruimen ingegaan om te kijken hoe de koeien het maakten. Aan dek heb ik me gezekerd met een lifeline en ben voorzichtig naar de deur van de stallen gelopen. Het was geen zware cycloon, windkracht 13-
Publicatie: 21 april 2016